1.Տրված բառերը տեղադրի՛ր նախադասությունների մեջ: Անվանի՛ր բառերի այդ խումբը:
Ծուղրուղո՜ւ, վա՜յ, փի՛շտ, շրը՜խկ, պահո՜, հա՛ֆ-հա՛ֆ, դը՜ռռ, վա՜շ-վի՜շ:
Փի՛շտ՜ անպիտա՛ն, ի՞նչ ես բազմել սեղանին:
—Հա՛ֆ—հա՛ֆ— լսվեց հանկարծ. ուրեմն նրանք մոտենում են տանը:
Վայ՜, հիմա ի՞նչ եմ անելու, ո՞ւր եմ գնալու:
Ձորում գետն էր հառաչում՝ վա՛շ-վի՛շ :
Շրը՛խկ, ու վերջ. էլ ոչ մեկը չի մտնի այս սենյակը:
Պահո՜,., սա արդեն նորություն է:
Ծուղրուղո՜ւ , ոսկի եմ գտել:
Անվերջ ու միալար դռռում է, ու հենց ականջս է ընկնում՝դը՜ռռ ուզում եմ փախչելայստեղից:
2. Ընդգծված բառերը հանի՛ր նախադասություններից և փորձի՛ր հասկանալ, թե ինչ իմաստ են հաղորդում:
Իրոք, ի՜նչ դժվար է անհույս սպասելը:
Իրոք — նշանակում է իսկապես, ճշմարիտ :
Իհարկե, լսելու է մինչև վերջ ու անպայման տալու է ուզածդ, մի՛ կասկածիր:
Իհարկե — նշանակում է ինքնին հասկանալի Է, պարզ Է, անտարակույս:
Երևի գիշերն է եկել, թե չէ երեկ տեսած կլինեի:
Երևի — նշանակում է հավանաբար, ամենայն հավանականությամբ:
Հավանաբար լսել եք այդ անունը:
Հավանաբար — նշանակում է ամենայն հավանականությամբ :
Գոնե ավերակները գտեք, այլապես ոչ մեկը չի հավատա:
Գոնե — նշանակում է թեկուզ:
Մի՞թե այդպես էլ ոչինչ չեն գտնելու առասպելական տաճարից:
Մի՞թե — նշանակում է արդյոք :
Ինչևէ, վերջապես կարող ենք գնալ:
Ինչևէ — նշանակում է ինչ էլ որ է, ինչ էլ որ լինի:
3. Տրված բառերով նախադասություններ կազմի՛ր: Դրանք ինչո՞ւ են վերաբերական կամ եղանակավորող բառեր կոչվում:
Թերևս, անշուշտ, անկասկած, կարծես թե, իբր թե, նույնիսկ, միայն, ինչ որ է, ոչ:
Մարկ Անանյանի բլոգ 